W sobotę 17 września br. odbył się koncert inaugurujący nowy sezon kulturalny Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury i Rekreacji w Murowanej Goślinie. Dzięki uprzejmości księdza proboszcza Sławomira Jessy koncert miał miejsce w pięknym wnętrzu goślińskiej Fary.  Po raz pierwszy w naszym mieście zagrała słynna Orkiestra Kameralna Polskiego Radia „Amadeus” pod dyrekcją Anny Duczmal-Mróz. Wydarzenie przyciągnęło melomanów, twórców i wielbicieli kultury oraz wierną, wysmakowaną goślińską elitę publiczności. Muzycy zaprezentowali utwór Modesta Musorgskiego „Obrazki z wystawy”. „Obrazki z wystawy”, to najpopularniejszy utwór Modesta Musorgskiego. Składa się z cyklu dziesięciu miniatur fortepianowych z 1874 roku. Popularność zyskała wersja orkiestrowa dzieła zinstrumentowana przez Mauricea Ravela, tę właśnie mogliśmy usłyszeć w Murowanej Goślinie. Dzieło zostało zainspirowane wystawą akwarel i rysunków Wiktora Hartmanna (1834–1873), zorganizowaną latem 1874 roku, niedługo po jego śmierci. Był rok 1870, kiedy Modest Musorgski spotkał po raz pierwszy Wiktora Hartmanna, rosyjskiego malarza i architekta. Obydwu artystów łączyły wspólne poglądy na wiele istotnych dla nich spraw, toteż rychło zostali serdecznymi przyjaciółmi. Niestety, niebawem znajomość tę przerwała niespodziewana śmierć malarza. Musorgski, mocno przeżył jego odejście. Emocje te widoczne są w łączącej muzyczne miniatury Promenadzie, ilustrującej przechodzenie kompozytora od jednego obrazu do drugiego, jego żal z powodu straty przyjaciela i zadumę. Szczególnie dziesięć obrazów Hartmanna zrobiło wrażenie na Musorgskim; każdemu z nich poświęcił jedną miniaturę, nadając utworom te same tytuły, jakimi oznaczone były ich malarskie pierwowzory. W kościele zobaczyć mogliśmy owe grafiki, których kopie wystawione były w tle. Przez koncert przeprowadziła nas komentarzem Alina Kurczewska. Publiczność owacjami na stojąco oklaskiwała artystów długo i kilkukrotnie, co oczywiście skutkowało aż dwoma cudownymi bisami. Na bis usłyszeliśmy utwory Gioacchino Rossiniego Uwertura do opery „Wilhelm Tell” oraz Leroya Andersona – „Plink, Plank, Plunk”.